Całe miasto zwrócone jest w stronę słońca i morza, mieni się niezrównanymi kolorami kwitnących ogrodów oraz czerwienią rozgrzanych dachów, wygląda jakby unosiło się na bezkresnym morzu w towarzystwie licznych, wiecznie zielonych wysp i wysepek. Riwiera Dubrownicka obejmuje ponad 250 km wybrzeża pokrytego bujną południowo-adriatycką roślinnością. Kwiaty wyrastające z nagich ścian nad samym morzem oczarowują gości swoim pięknem oraz intensywną wonią.
Podczas upalnych letnich dni skoncentrowany zapach morza miesza się z eterycznymi zapachami pinii, cyprysów, liści laurowych, rozmarynu, mirtu oraz innych aromatycznych roślin i kwiatów. Zdarza się, że intensywność tych zapachów powoduje upajający zawrót głowy.Długa jest lista przepięknych miejsc położonych na Riwierze Dubrownickiej. To swego rodzaju konkurs piękności. Romantyczna wyspa Lokrum wygląda jak gdyby trzymała straż przed wejściem do dubrownickiego portu, a wyspa Sveti Andrija pilnuje otwartego morza. Wyspy Elafickie to konkurs piękności sam w sobie, a każda z nich jest urokliwa na swój własny sposób.
Tu jest także przepiękna, zielona wyspa Mljet („Wyspa Odyseusza”) z bogactwem antycznych mitów i legend, wyspa Korćula. Miasto Ston, ważne dla starożytnej Republiki Dubrownickiej ze względu na swoje żupy solne, otoczone jest słynnymi migdałowcami. Półwysep Pelješac, znany region uprawy winorośli, zdobią liczne przyrodnicze kontrasty, począwszy od stromych, wysokich gór, skończywszy na uprawnych polach, pięknych wybrzeżach i plażach.
Wybrzeże dubrownickie, położone na wschód od miasta, skrywa piękno Zupy Dubrovačkiej , najstarszego i najwcześniej oswojonego obszaru rejonu dubrownickiego, starożytnej praojczyzny Republiki Dubrownickiej. Na zachód od jej granic rozciąga się jedyna w swoim rodzaju Rijeka Dubrovačka . Bogate wybrzeże miasteczka Cavtat otoczone jest licznymi małymi wysepkami, a samo miasto znane jest ze swojego starożytnego dziedzictwa. Tutaj znajdują się również Konavle, słynne ze swojej historii oraz stromego wybrzeża, które obejmuje teren aż do Ponte Oštra, przy samym wejściu do Boki Kotorskiej.
Dubrownik i jego region obejmuje najbardziej na południe wysuniętą część Republiki Chorwacji i jej krainy geograficznej Dalmacji. Sięga od Neuma na zachodzie do Sutoriny i Oštrego na wschodzie. Od północy tereny te graniczą z Federacją Bośni i Hercegowiny, a od wschodu z Republiką Czarnogóry.
Ten długi, relatywnie wąski nadbrzeżny pas lądu u podnóża krasowych Alp dynarskich i niewysokich pagórków rozszerza się na wschodzie w mniejsze krasowe Konavlijskie pole oraz obejmuje także pasmo Snjezica z całą powierzchnią gór i tu wchodzi najgłębiej w ląd.
W drugiej części terenu linia graniczna z Hercegowiną, a częściowo i Czarnogórą, przechodzi przez szczyty gór i gdzie niegdzie sięga jedynie kilkuset metrów od brzegów morza (Duboka Ljuta).
Położenie geograficzne Dubrownika i jego okolic w południowej części wschodnich wybrzeży Adriatyku jest niezwykle korzystne. Krańce archipelagu adriatyckich wysp, podnóża niewysokich gór bez przeszkód umożliwiały rozwór handlu z wszystkimi krajami bałkańskimi.
Jednocześnie łańcuch górski stanowi doskonałą ochronę przed wpływem chłodnego kontynentalnego klimatu, co warunkuje wyjątkowo łagodny klimat śródziemnomorski na omawianym obszarze.
Wg Greenwich Dubrownik leży na 42°28' szerokości północnej (w przybliżeniu tak, jak Rzym i Barcelona) i na 18°7' długości wschodniej (podobnie jak Sztokholm), co stanowi szczególną zaletę, gdyż gwarantuje subtropikalny typ klimatu i bujną wegetację.
Dubrownik jest obecnie siedzibą Zarządu Miejskiego Miasta Dubrownik oraz Zarządu Powiatu Dubrownicko - Neretwiańskiego. Obecne granice obszaru dubrownickiego w większej części pokrywają się z granicami dawnej Republiki Dubrownickiej, a tereny obejmują większą część półwyspu Pelješac wraz ze Stonem.
W jego skład wchodzą: tereny wybrzeża dubrownickiego od Neuma do Dubrovačkiej Rijeki, Zupa Dubrovačka, Konavle z Cavtatem, Wyspy Elifackie (Šipan, Lopud, Koločep i in.), największa dubrownicka wyspa Mljet oraz podmiejska wyspa Lokum. Od stonskich wrót (Boke false) do Cavtatu rozciąga się wianuszek zasiedlonych wysepek: Olip, Jakljan, Daksa, Sveti Andrija, Grebeni, Bobara, Supetar i Mrkan.
Najstarsze tereny należące do Republiki Dubrownickiej zwane Astarea, co znaczy ojcowizna, rozciągały się od Cavtatu do Orašca, obejmując Zupe Dubrovačką i Zaton.
Te tereny przynależały do Dubrownika od czasów starożytnych. W XI wieku Republika rozszerzała swoje terytorium aż do XV wieku, kiedy to osiągnęła granice, które utrzymały się aż do jej upadku.
Tak więc, w Xi wieku Wyspy Elifackie weszły w skład Republiki, w wieku XIII wyspa Lastowo, w 1333 roku Ston i Pelješac, niedługo później wyspa Mljet, w 1399 roku tereny od Stonu do Orašca, a w 1419 i 1427 roku Konavle z Cavtatem.
Swoją terytorialną ekspansję Republika Dubrownicka osiągała drogą dyplomacji i handlu z sąsiednimi bośniackimi, serbskimi i hercegowińskimi magnatami oraz władcami. Żadnego skrawka swoich ziem nie zdobyła przy pomocy oręża, lecz przy jego pomocy broniła swojego terytorium przed najeźdźcami.
